ประสบการณ์เสียวของนางพยาบาลสาว

เรื่องเสียว ประสบการณ์เสียวของนางพยาบาลสาว 

วันหยุดสุดสัปดาห์ที่หลายๆคนรอคอยให้มาถึงเพื่อนัดหมายมาพบเจอแล้วไปสนุกสนานกัน ฉันก็อย่าได้หวัง วันหยุดของฉันเป็นไปตามแต่หวอดที่ฉันประจำอยู่จัดมาให้ หรือบางสัปดาห์ก็อาจจะไม่ได้หยุดเลย
ถ้าพยาบาลรุ่นพี่ดันเกิดลา หรือเบี้ยวขึ้นมา ฉันในฐานะพยาบาลน้องใหม่ก็ต้องอยู่เวรแทน แล้วเหตุการณ์แบบนี้ก็เกิดขึ้นบ่อยๆเสียด้วย หรือแม้แต่บางครั้งพยาบาลรุ่นพี่ไม่อยากจะรับมือกับคนไข้คนไหนก็โยนเคสนั้นมาให้ฉันรับผิดชอบ จนเกิดเหตุการณ์ประหลาดที่ฉันเชื่อว่าไม่มีพยาบาลคนไหนจะเคยประสบ
ดังเรื่องที่ฉันจะเล่าให้ฟังต่อไปนี้

“นิด….นิด…ต่อจากนี้เธอมีหน้าที่ต้องไปดูแลคนไข้ห้อง 306 นะ คนบ้าอะไรแก่จะตายอยู่แล้วเรียกร้องจะเอาแต่พยาบาลสาวๆ”
เสียงของรุ่นพี่ ที่เรียกชื่อฉันและออกคำสั่งโดยไม่ต้องการความคิดเห็นว่าฉันจะยินยอมหรือไม่ แถมยังบ่นเกริ่นเรื่องให้ฉันรู้อีกนะว่าต้องเจอกับอะไร แต่ฉันก็ไม่มีทางเลือกถึงอย่างไรก็ต้องทำอยู่ดี ดังนั้นตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉันก็ทำหน้าที่เป็นพยาบาลพิเศษประจำห้อง 306 คนไข้เป็นผู้ชายอายุ 70 ปี พยาบาลรุ่นพี่เรียกแกว่า ลุงเปรม แกเข้ามาผ่าตัดเปลี่ยนข้อเข่าพร้อมกันถึงสองข้าง ญาติของแกบอกกับทางโรงพยาบาลว่าต้องการจ้างนางพยาบาลมาเฝ้าดูแลเป็นพิเศษเพราะไม่มีญาติคนไหนว่างมาดูแล ฉันมารู้ทีหลังว่าแกเป็นพ่อของคนดังในแวดวงการเมืองคนหนึ่ง จึงได้ถึงบางอ้อว่าทำไมแกถึงได้กร่างนัก

ในแต่ละวันฉันมีกิจวัตรที่ต้องคอยดูแลแกตลอดเวลา ซึ่งเป็นกิจกรรมที่น่าเบื่อมาก ในตอนเช้าต้องเตรียมแปรงสีฟัน และผ้าขนหนู และสบู่มาทำความสะอาดร่างกายให้แก เสร็จแล้วก็นำอาหารเช้ามาเสริฟ แล้วนั่งคอยเฝ้าเผื่อแกจะถ่ายหนัก ถ่ายเบา ก็จะต้องนำกระโถนมาให้แก จากนั้นก็พาแกไปทำกายภาพบำบัด กลับเข้ามาก็ต้องเสริฟอาหารกลางวัน แล้วคอยนั่งดูทีวีเป็นเพื่อนกับแก ตกตอนเย็นก็พาแกนั่งรถเข็นออกไปสูดอากาศภายนอก แล้วพาไปทำกายภาพบำบัดอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่จะเสริฟอาหารเย็น จนถึงเวลา
สองทุ่มนั่นแหละฉันถึงมีเวลาส่วนตัวกลับมานอนพักผ่อนในห้องพักประจำหวอดได้ เหตุการณ์เช่นนี้ดำเนินผ่านไปได้อย่างเรียบร้อยได้เพียงสองวัน พอเข้าสู่วันที่สามฉันก็เริ่มพบกับปัญหา

วันนั้นหลังจากที่ฉันทำกิจวัตรช่วงเช้าเสร็จก็นั่งพักผ่อนอยู่บนเก้าอี้ข้างเตียงของแก แต่จุดที่ฉันนั่งนั้น ล้ำออกไปข้างหน้า ฉันกำลังเพลิดเพลินกับรายการทีวีที่เปิดอยู่จนรู้สึกว่า ลุงเปรมที่นอนอยู่บนเตียงทำอะไรขยุกขยิกอยู่ ฉันจึงหันกลับไปเพื่อดูว่าจะช่วยอะไรแกได้บ้าง แต่ฉันก็ต้องตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก ลุงเปรมกำลังใช้มือรูดไอ้นั่นของแกที่กำลังแข็งโด่อย่างเมามัน ตาของแกจ้องมองมาที่ช่วงขาที่โผล่พ้นมาจากกระโปรงของฉันอย่างไม่วางตา พอฉันตั้งสติได้ก็ยืนขึ้นดุแกออกไปทันทีด้วยความโมโหและทุเรศนัยน์ตา
“ลุงเปรม ทำอะไรน่ะ”
ลุงเปรมกลับทำเหมือนไม่ได้ยินเสียงของฉัน ตั้งหน้าตั้งตารูดไอ้นั่นของแกต่อ แต่คราวนี้กลับใช้สายตาแทะโลมฉันอย่างเปิดเผย แล้วพร่ำเพ้อแต่คำหยาบคายออกมา
“หนูนิด …อูยยยย….น่าเย็ดจริงๆเลย………..ซี๊ดดดด……”
ฉันหันรีหันขวางไม่รู้จะทำอะไรต่อแต่ก็ไม่กล้าเข้าไปใกล้แก เลยตัดสินใจวิ่งออกมาจากห้องไปฟ้องรุ่นพี่
รุ่นพี่ที่หวอดพอได้ยินเรื่องที่ฉันนำมาฟ้องก็พากันเดินเข้ามาดูลุงเปรมในห้อง แต่ลุงเปรมตัวแสบก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น นอนดูทีวีสบายใจเฉิบ แถมปั้นสีหน้าถามออกมาว่า
“มีอะไรกันเหรอ เข้ามาทำอะไรกันตั้งเยอะแยะ”
“ก็เมื่อกี๊ ลุงทำทุเรศ งัดไอ้นั่นออกมาอะ” ฉันแหวใส่
“อะไรกัน หนูนิด อยู่ๆ ลุงก็เห็นหนูบ่นว่าเบื่อ แล้วก็วิ่งออกไป ลุงยังสงสัยอยู่เลยว่าเป็นอะไร”
ฉันนี่ขึ้นเลย อีลุงเปรมตอแหลเก่งมาก พอมันออกมารูปนี้ ฉันก็ไม่มีหลักฐานอะไรที่ไปกล่าวหาแก
ได้แต่ยืนอึ้งจนพี่นันท์ซึ่งเป็นรุ่นพี่พยาบาลที่โยนเคสนี้มาให้ฉันพูดขึ้นว่า
“นิด เดี๋ยวไปหาพี่ที่ห้องหน่อย”
แล้วพวกเราทั้งหมดก็เดินออกจากห้องของลุงเปรม กลับไปถึงห้องพักที่หวอด พี่นันท์ก็เริ่มเทศนา
สั่งสอนฉันทันที
“นี่นิด ทำอย่างนี้ไม่ถูกนะ พี่รู้ว่าคนไข้รายนี้เอาใจยาก แต่นิดต้องอดทนเราเป็นพยาบาล ต้องอดทนต่อเรื่องพวกนี้ให้ได้ ไม่ใช่มาหาทางออกด้วยการให้ร้ายคนไข้แบบนี้ คราวหลังถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกพี่จะทำรายงานส่งผู้ใหญ่นะ”
พูดจบแกก็สะบัดตูดเดินออกไป ไม่คิดจะถามไถ่อะไรฉันก่อนเลย
หลังจากวันนั้น ฉันก็อยู่ร่วมห้องกับแกด้วยความระวังตัวและพูดคุยกับแกน้อยลง แกพยายามชวนฉันคุย ฉันก็ตอบไปแบบเสียไม่ได้ จนเช้าวันรุ่งขึ้น ฉันหอบอุปกรณ์เข้ามาเพื่อทำความสะอาดร่างกายให้แกเหมือนอย่างเคย ลุงเปรมก็ทำหน้าละห้อยมองมาที่ฉันแล้วพูดว่า
“หนูนิด…ลุงมาคิดๆดูแล้วลุงไม่ควรทำอย่างนั้นกับหนูเลย ลุงขอโทษนะ ต่อไปลุงจะไม่ทำอีกแล้ว”
“โถ่ลุง หนูต้องถูกพวกพี่ๆต่อว่า ทั้งยังถูกคาดโทษว่าจะรายงานผู้ใหญ่อีก ลุงไม่น่าทำแบบนี้เลยนะ”
ฉันพูดออกมาอย่างขุ่นเคือง แต่ก็แอบดีใจที่แกสำนึกได้ จะได้ไม่ต้องมีบรรยากาศเคร่งเครียดเกิดขึ้นในห้องเวลาอยู่ด้วยกัน
“ลุงขอโทษเถอะนะหนูนิด ลุงน่ะไม่ได้ยุงเรื่องพวกนี้มาเป็นปีๆแล้ว เมียลุงก็มาตายจากเสียแต่สาวๆ เห็นลุงแก่อย่างนี้ แต่ลุงก็ยังมีความต้องการอยู่นะ บางทีลุงก็รู้สึกทรมานมากๆเลยแต่บอกใครไม่ได้ จะออกไปหาที่ผ่อนคลายข้างนอกลูกหลานมันก็คุมแจ ลุงว่าไอ้การช่วยตัวเองมันก็น่าจะเลวร้ายอะไร มันเป็นเรื่องธรรมชาติ ในทางการแพทย์ด้วยซ้ำ หนูนิดก็น่าจะเข้าใจว่ามันเป็นความต้องการพื้นฐานของมนุษย์”
ดูเอาเถอะ ดูแกหาเหตุผลเข้าข้างตัวเองได้เก่งมาก ตาลุงมหาภัย แต่ฉันก็ต้องตอบๆกลับไป บรรยากาศการดูแลรักษาจะได้ดีขึ้น
“ก็ได้หนูยกโทษให้ก็ได้ แต่อย่าทำอีกนะ”
ฉันส่งแปรงสีฟันให้แก แล้วก็ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตัวให้แก เหมือนที่เคยทำจนเสร็จสิ้น แล้วกำลังจะเก็บอุปกรณ์กลับออกไป ลุงเปรมก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่อ้อนวอนว่า
“หนูนิด ลุงไม่ได้อาบน้ำมาหลายวัน มันคันยุบยิบไปหมดเลย โดยเฉพาะท่อนล่างน่ะ หนูช่วยทำความสะอาดให้ลุงหน่อยได้ไหม”
ฉันหันมามองหน้าแก แล้วทำหน้าตึงใส่ แต่แกกลับพูดขึ้นว่า
“มันเป็นเรื่องปกติไม่ใช่เหรอ ที่พยาบาลต้องช่วยเหลือคนไข้ที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้”
ฉันคิดอยู่ในใจ มันก็จริงถ้าเป็นคนไข้คนอื่นที่ไม่เคยทำพิเรนอย่างลุง ฉันก็ไม่คิดมากหรอก แต่ถึงอย่างไรลุงเปรมก็พูดถูก ฉันมีหน้าที่ที่ต้องทำ ฉันจึงหันกลับมารูดม่านปิดเตียงนอนของแกไว้ แล้วถอดเสื้อและกางเกงของแกออกจนล้อนจ้อน จากนั้นก็ใช้ผ้าชุบน้ำเช็ดตัวให้แกใหม่อีกครั้ง แล้วเลื่อนต่ำลงไปที่ท่อนล่างของแก

อันที่จริงฉันก็เขินอายเหมือนกันนะ ถึงจะเรียนกายวิภาคมาก็ตาม ก็ฉันก็ยังเป็นโสดแล้วก็ไม่เคยมีแฟนจะให้มาเช็ดล้างของลับกันจะจะแบบนี้ก็ต้องทำใจถึงแม้จะแก่แล้วก็เถอะ ฉันใส่ถุงมือแล้วประคองไข่แกขึ้นมาจากนั้นก็ใช้ผ้าชุบน้ำสบู่เช็ดทั้งลำทั้งพวงของแกอย่างแผ่วเบา แต่แล้วจู่ๆไอ้นั่นของแกก็แข็งตัวชี้โด่ออกมาอย่างน่ากลัว แล้วลุงเปรมก็พูดขึ้นว่า
“วันนั้นที่ลุงช่วยตัวเองน่ะมันก็ไม่เสร็จ ลุงทำทีไรมันก็ไม่เคยเสร็จ มันทำให้ลุงอัดอั้นทรมานมากๆเลย พอคราวนี้หนูมาจับของลุงมันก็มีอารมณ์นะ ช่วยลุงหน่อยเถิดนะแม่คุณ นึกว่าเอาบุญเถอะ ช่วยให้ลุงพ้นจากความทรมานทีเถอะ”
ฉันได้ยินแกพูดอย่างนั้นก็แหวใส่ทันที
“ช่วยยังไง จะบ้าเหรอลุง นี่อย่ามาลามกกับฉันนะ”
ลุงเปรมเห็นฉันเอาจริงก็ยกมือขึ้นไหว้ แล้วพูดว่า
“ให้ลุงตายไปต่อหน้าหนูเดี๋ยวนี้เลย ลุงไม่ได้คิดอกุศลกับหนูนะ แค่ต้องการให้หนูชักว่าวให้ลุงเท่านั้น คิดซะว่าช่วยบรรเทาอาการคนไข้ทางการแพทย์ก็แล้วกัน ถ้าหนูนิดไม่ช่วย ลุงก็จะต้องทนทรมานไปกับความอยากอย่างนี้จนอดไม่ไหว เดี๋ยวก็เผลอไปทำลามกกับคนอื่นอีก ซึ่งลุงก็ไม่อยากทำเลย เถอะนะช่วยลุงหน่อยเถอะนะ หนูก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่”
“ลุงเปรม ลุงพูดง่ายไปหรือเปล่า หนูเป็นผู้หญิงนะอยู่ๆจะให้ไปจับของลับผู้ชายรูดขึ้นรูดลงมันถูกหรือคะ”
แต่แกกลับย้อนฉันซะเถียงไม่ขึ้นว่า
“เอ้าแล้วเมื่อกี๊ หนูนิดไม่ได้จับของลุงหรอกเหรอ เห็นมั๊ยล่ะคิดไปเอง มันก็เหมือนกับช่วยคนไข้ทำความสะอาดนั่นแหละ คนเรียนแพทย์เรียนพยาบาลมา ถ้ามัวแต่มาคิดเรื่องหญิงชายคนไข้ก็ตายกันพอดี หนูว่าไหม ถือซะว่าช่วยบรรเทาอาการให้คนไข้ก็แล้วกันนะ ช่วยลุงหน่อยเถิดนะ”
ฉันรำคาญ ก็เลยตอบตกลง คิดซะว่าทำทานกับคนแก่ เดี๋ยวแกก็ตายแล้ว
“เอ้านอนลงซิลุง ครั้งนี้ครั้งเดียวนะและห้ามไปบอกใครด้วยว่าหนูทำให้”
ลุงเปรมยิ้มซะหน้าบาน นอนหงายแอ่นไอ้นั้นที่กำลังแข็งตัวโด่ออกมา แล้วพูดว่า
“ถอดถุงมือออกด้วยนะหนูนิด จะได้เสร็จไวๆ หนูนิดจะได้ไม่เมื่อย”
ฉันถอดถุงมือยางออกตามคำขอของลุงเปรม แล้วเอื้อมมือไปกำเจ้าแท่งเอ็นแข็งโด่เด่ของแก เกิดมาจนโตเป็นสาวก็ครั้งนี้แหละที่ได้สัมผัสของของลับผู้ชายด้วยมือเปลือยๆอย่างนี้ ไอ้นั่นของลุงเปรมมันก็ใหญ่ซะจนฉันกำเกือบไม่มิด พอฉันเริ่มรูดไอ้นั่นของแก ลุงเปรมก็อุทานออกมาทันที<br